De Nieuwe Gazet is een Antwerpse krant. Een logisch denkend iemand verwacht dat die krant bewaard wordt in de prachtige Erfgoedbibliotheek Conscience in Antwerpen. Helaas. Archieven volgen een eigen, vaak ondoorgrondelijke logica. In Antwerpen is er geen spoor van de oude edities van De Nieuwe Gazet. Daarom sla ik sinds enkele maanden mijn tenten op in de Koninklijke Bibliotheek van Brussel.
De Koninklijke Bibliotheek huist in een bijzonder gebouw. Van buitenaf lijkt de bibliotheek een soort communistische kubus. De eerste dagen voelde ik me er ontheemd, maar ondertussen ben ik van deze robuuste en statige dame gaan houden. De Albertina, zo wordt de bibliotheek genoemd, een naam die haar prima past. Ondertussen heb ik er ook mijn vaste locker, met de naam van Van de Veldes leermeester.
Tot enkele weken geleden moest ik per ophaalronde (er zijn er drie per dag, op vaste uren), netjes in potlood een aanvraagformulier invullen met daarop de krantenedities die ik wenste in te kijken. Per aanvraag alles drie keer overschrijven. Ondertussen deed de digitalisering zijn intrede en lopen de aanvragen via een online catalogussysteem dat, zoals het een IT-systeem van een archief betaamt, via ondoorgrondelijke wegen werkt. Aanvragen worden naargelang de wind die staat, wel of niet aanvaard, wel of niet doorgegeven aan het magazijn, waarop het personeel dan toch maar weer de papieren invulformulieren bovenhaalt.
Soms zie ik een beetje scheel na uren kranten doorbladeren en mijn armspieren verzuren. Het zijn immers serieuze joekels, die ingebonden kranten. Maar als ik dan weer een heerlijk journalistiek pareltje van Roger opdelf dan smelt de verzuring als sneeuw voor de zon.
Ellen Van Pelt 