Roger-loze dagen

‘Wanneer hebben we eens een Roger-loze dag?’ zuchtte mijn man afgelopen week. Tja, waar het hart van vol is, loopt de mond van over. Sinds ik aan de biografie ben begonnen, neemt mijn Van de Velde-obsessie alleen maar toe. Haast elk gesprek gaat over Roger. ‘In de krant staat een artikel over interneringen nu, het gaat er niet veel beter aan toe als destijds toen Roger werd opgesloten.’ ‘Vandaag heb ik een verhaal gevonden van Roger dat nog niet gepubliceerd werd.’ ‘Ik zou echt graag iemand van Janssens Farmaceutica kunnen spreken over Palfium.’

Niet alleen mijn huisgenoten val ik lastig met mijn obsessie, ook andere mensen die ik ontmoet, moeten er aan geloven. Bij deze: mijn welgemeende excuses.

Toch leidt dat niet kunnen zwijgen over Van de Velde tot interessante ontdekkingen. Zo kom ik tot de ontdekking dat schilder Jan Vanriet ooit nog met Roger optrok en dat de psychiater die Roger gek verklaarde nog in leven is. En ontdekte ik dat een vriend als jonge gast een heuse Roger-bevlieging had. Hij liet zich zelfs in Roger-positie fotograferen. Ja, u ziet hem hier onderaan op de foto. (Dank je, Niels!)

Maar goed, ik ga mijn leven beteren en Roger-loze dagen inlassen.