‘De liefde laat zich niet kooien, maar dat besef heeft een vijftienjarige nog niet of nauwelijks. De debuutroman Drift – de korte titel is in de laatste tijd – van psychologe en tangodanseres Ellen van Pelt (1980) laat duidelijk zien hoe een beslissing die in eerste instantie in een opwelling is genomen, tot een zekere ontwrichting kan leiden bij de betrokkenen wanneer er geen keuze wordt gemaakt. Drift lijkt in dit geval niet op lust, op de oerdrift te slaan, maar eerder op de Schelde bij Antwerpen en op de rusteloosheid van een van de hoofdpersonages. Het water spreekt, verontrust, bedreigt, doodt en kalmeert tegelijk.
[…]Bij een dergelijke goedverzorgde roman past alleen een suggestief einde. Hulde! ‘
De volledige recensie van Guus Bauer op Tzum leest u hier.
Ellen Van Pelt 